به نقل از «فرارو»

سنت‌های عجیب و باورنکردنی قبایل آفریقایی

تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۱۳۷۴۱

شاید بتوان گفت که آفریقا بکرترین و دست نخورده‌ترین مکان دنیا است و هنوز هم چیز‌های زیادی در آن یافت می‌شود که از قرن‌ها پیش دیگر در سایر نقاط جهان یافت نمی‌شوند. این روز‌ها اگر بخواهید حیات وحش دوست داشتنی را ببینید یا با زندگی قبایل بدوی آشنا شوید آفریقا بهترین مقصد شما خواهد بود.

در این قاره‌ی شگفت انگیز هنوز هم قبایلی وجود دارند که بدور از هیاهوی دنیای مدرن اطرافشان، هنوز هم همان سنت‌های قدیمی خود را انجام می‌دهند که از نظر انسان امروزی بسیار بدوی و غیرقابل باور خواهد بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ادامه‌ی این مطلب می‌خواهیم شما را با چند سنت جالب و باور نکردنی که هنوز در میان قبایل آفریقایی وجود دارند آشنا کنیم. با ما همراه باشید.

۱- دزدیدن عروس

در قبیله‌ی لاتوکا در سودان، وقتی که یک مرد جوان می‌خواهد ازدواج کند باید روش جالبی را برای بدست آوردن همسر آینده اش انتخاب کند و آن چیزی نیست جز این که همسر آینده اش را بدزدد. والدین و بزرگ تر‌های خانواده‌ی مرد جوان به خانه‌ی پدر دختر رفته و از او می‌خواهند اجازه‌ی ازدواج دخترش را با پسر آن‌ها بدهد. در صورتی که وی با این موضوع موافقت کند در برابر چشم همه خواستگار را به نشانه‌ی پذیرفتن درخواست او کتک خواهد زد. اما در صورتی که پدر با ازدواج دخترش موافقت نکند خواستگار دست بردار نبوده و در صورت رضایت ندادن خانواده‌ی دختر او را خواهد دزدید.

۲- جشن خوِتا

این مراسم سنتی در جنوب آفریقا توسط چندین قبیله انجام گرفته و طی آن پسران جوان مردانگی خود را به اثبات می‌رسانند. زمانی که این پسران به سن بلوغ می‌رسند باید در یک مراسم طاقت فرسای همگانی شرکت کنند که در طول فصل زمستان انجام شده و طی آن این پسران جوان باید سنت‌های خطرناک و دردناکی را انجام دهند که از میان آن‌ها می‌توان به ختنه به صورت سنتی و رقصیدن تا بیهوش شدن اشاره کرد.

۳- قیمت گذاشتن روی عروس

لابولا یکی از رسوم بسیار قدیمی و بحث برانگیز در میان قبایل جنوب آفریقا این است که خانواده‌ی عروس و داماد به خاطر قیمتی که داماد باید برای عروسش بپردازد با هم گفتگو می‌کنند. تمامی این مذاکرات باید روی کاغذ ثبت شود و به صورت تلفنی یا رو در رو امکان نخواهد داشت. حتی دو خانواده تا زمانی که چانه زنی‌های کتبی به پایان نرسیده حق حرف زدند ندارند.

۴- تف کردن به معنای دعای خیر

اعضای قبیله‌ی ماسایی در کنیا و تانزانیا تف کردن را روشی برای ابراز کردن دعای خوشبختی می‌دانند. مردان با ریختن آب دهان خود روی بدن نوزادان برای او آرزوی خوشبختی می‌کنند و بر این باورند که اگر این کار را نکرده و یا با روش‌های دیگر تولد او را تبریک بگویند بدون شک آن بچه نفرین شده خواهد شد. جنگجویان ماسایی نیز قبل از دست دادن با بزرگان قبیله‌ی خود آب دهانشان را کف دست خود می‌ریزند.

۵- زن‌هایی که خانه‌هایی متعلق به خود دارند

در قبیله‌ی گیو در ساحل عاج هر زن یک خانه‌ی کوچک دارد که همراه با کودکان خود و تا زمانی که به اندازه‌ی کافی بزرگ شدند در آن زندگی می‌کند. فرزندان هیچ گاه با پدر خود زندگی نمی‌کنند و وقتی که به اندازه‌ی کافی بزرگ شدند از پیش مادر نیز رفته و زندگی خود را دنبال می‌کنند.

۶- زن‌هایی که نمی‌توانند برای مرگ مردان قبیله عزاداری کنند

در جنوب غربی کنگو قبیله‌ای به نام سوکو وجود دارد که مردم آن احترام زیادی برای نیاکان و افراد مسن قبیله قائلند و وقتی که یکی از افراد کهنسال قبیله می‌میرد مراسم یادبودی در میان جنگل برگزار می‌شود. در این مراسم هدایا و یادبود‌هایی برای گرامیداشت یاد شخص درگذشته از جانب مردان قبیله اهدا می‌شود، اما زنان قبیله و افراد دیگر قبایل حق حضور در این مراسم را نخواهند داشت.

۷- پسرانی که توسط دایی هایشان بزرگ می‌شوند

در قبیله‌ی سونگو در آنگولا وقتی که پسربچه‌های به سن ۵ یا ۶ سالگی می‌رسد نزد دایی هایشان فرستاده می‌شوند. در واقع در این قبیله، مردان از طرف خانواده‌ی مادری ارث برده و جایگاه اجتماعی شان را دریافت می‌کنند.

۸- اندازه گیری ثروت بر اساس گاو

در قبیله‌ی پوکوت در کنیا، میزان ثروت یک خانواده بر اساس تعداد گاوی که دارد مشخص خواهد شد. مردمان این قبیله بر اساس چیزی که در زمین هایشان کاشته اند به دو گروه «مردم کشاورز» و «مردم گاودار» تقسیم می‌شوند، اما در هر صورت ثروت آن‌ها بر اساس تعداد گاوی که دارند سنجیده خواهد شد. تعداد زنانی که یک مرد می‌تواند اختیار کند به تعداد گاو‌هایی که دارد بستگی خواهد داشت.

۹- زندگی با حیوانات

مردم قوم ماسایی در کنیا و تانزانیا قوانین سخت گیرانه‌ای برای کشتن جانوران وحشی دارن. آن‌ها عمدتاً دامداری می‌کنند، اما به حیوانات وحشی دست درازی نخواهند کرد. در واقع هر خاندانی خود را منتسب به یک گونه‌ی خاص جانوری می‌داند و هر خانواده، حیوانی که منتسب به خود می‌داند را در کنار خود داشته و مانند یکی از اعضای خانواده با آن رفتار خواهد کرد.

۱۰- کتک کاری خواستگاران

قبیله‌ی فولانی در کشور‌های مختلفی در غرب آفریقا زندگی کرده و سنتی به نام شارو را دنبال می‌کنند. شارو زمانی رخ می‌دهد که دو مرد جوان می‌خواهند با یک زن ازدواج کنند. بدین ترتیب این دو برای بدست آوردن عروس و کذب رضایت پدر و خودِ عروس باید با یکدیگر مبارزه کنند. در این حین این افراد باید هیچ نشانی از درد را در چهره و حرکات خود نشان ندهند و در نهایت فردی که در این امر موفق باشد عروس را بدست خواهد آورد.

۱۱- تمیز کردن بدن مرده

مردم قبیله‌ی چوایکی از بزرگ‌ترین قبایل مالاوی هستند که در سراسر آفریقای جنوبی و مرکزی زندگی می‌کنند. وقتی یکی از افراد این قبیله می‌میرد، جنازه‌ی او را به جنگل برده و گلوی او را می‌برند آب را با فشار وارد بدنش می‌کنند تا به اصطلاح تمیز شود. آن‌ها این کار را تا زمانی که روده‌ها و معده‌ی شخص مرده کاملاً پاک شود ادامه می‌دهند.

۱۲- ضد آفتاب قرمز

مردمه‌ قبیلی هیمبا در شمال نامیبیا صورت هایشان را با ترکیبی از چربی طبیعی و یک نوع خاک رس خاص که به دلیل داشتن مقادیر زیادی اکسید آهن قرمز رنگ است می‌پوشانند تا از صورت خود در برابر نور شدید آقتاب محافظت کنند. به همین دلیل مردم هیمبا اکثراً پوستی متمایل به رنگ قرمز دارند.

منبع:روزیاتو

منبع: فرارو

کلیدواژه: رسم و رسوم قیمت طلا و ارز قیمت موبایل قبیله ی خانواده ی بر اساس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۱۳۷۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقش زنان در معنابخشی به زندگی خانوادگی و اجتماعی

ما در جامعه امروزی، مادران بی‌شماری را می‌یابیم که نگران تربیت معنوی فرزندان خود، آنها را تحت آموزش‌های مختلف از این جلسه به آن جلسه و از این معلم به آن معلم می‌برند! درحالیکه الگوی اصلی در مقابل چشمان کودکان، در حقیقت خودشان هستند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، وقتی از معنویت سخن به میان می‌آید، گذر از زَبَدی که ناپایدار است و رسیدن به مغز و اصل چیزی که نفع واقعی انسان را در بر دارد، متبادر به ذهن می‌شود. در حقیقت معنویت تلاشی برای وانهادن ادراکات غیرواقعی و درک‌ زندگی واقعی است. تلاشی که به زندگی جهت می‌دهد، برای آن هدف تعیین می‌کند و مسیر انسان را به سوی تکامل رهبری می‌کند.

اما نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی چیست؟ چگونه زنان می‌توانند هم به زندگی خود و هم به اجتماع کوچک (خانواده) و اجتماع بزرگ (جامعه) معنا بخشند؟

خبرگزاری تسنیم در گفت‌وگو با دکتر مژگان خان‌بابا، مشاور امور بانوان معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و استاد دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه، به بررسی نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی پرداخته است.

معنویت؛ تلاشی برای درک‌ زندگی واقعی

«معنوی و معنویت» منسوب به معنا، غالباً در مقابل ظاهری، مادی و صوری به کار می‌رود. واژه «معنویت» را شاید بتوان با این آیه قرآن به خوبی بیان کرد: «كَذَلِكَ یضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا ینفَعُ النَّاسَ فَیمْكُثُ فِی الْأَرْضِ» (سوره رعد؛ آیه 17) در این آیه حق ثابت و ماندنی، و باطل همچون کف روی آب، ناپایدار و زوال‌پذیر معرفی شده است. این آیه می‌تواند مقایسه ظاهر و معنا باشد.

وقتی از معنویت سخن به میان می‌آید، گذر از زَبَدی که ناپایدار است و رسیدن به مغز و اصل چیزی که نفع واقعی انسان را در بر دارد، متبادر به ذهن می‌شود. در حقیقت معنویت تلاشی برای وانهادن ادراکات غیرواقعی و درک‌ زندگی واقعی است. تلاشی که به زندگی جهت می‌دهد، برای آن هدف تعیین می‌کند و مسیر انسان را به سوی تکامل رهبری می‌کند.

اما نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی چیست؟ چگونه زنان می‌توانند هم به زندگی خود و هم به اجتماع کوچک (خانواده) و اجتماع بزرگ (جامعه) معنا بخشند؟

آثار جنسیت زنانه بر رشد عرفانی و معنوی

نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی

برای رسیدن به پاسخ این سؤالات، کافی است تنها به یکی از روایات قرآنی، آن هم روایتی که تنها در آن روایت، نام زنی به صراحت آمده است، مراجعه کنیم. داستان حضرت مریم بنت عمران، یکی از چهار زن برگزیده عالم که مادرش پس از وضع حمل از اینکه دختری زاده، نگران است: «وَ لَیسَ الذَّکَرُ کَالاُنثَی» (آل عمران/ آیه 36)

اما همین دختر چنان به تربیت معنوی خود مشغول می‌شود و از خود آغاز می‌کند که سرمشق و الگوی پیامبر خدا می‌گردد: «کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیهَا زَکَرَیَّا المِحرابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزقًا» (همان سوره/ آیه 37) پیامبری که خود متصل به منبع وحی است، می‌پرسد: «یَا مَریمُ اَنَّی لَکِ هَذَا» (همان آیه).

شاید این بخش از آیه همان حلقه مفقوده در جامعه زنان امروزی باشد. ما در جامعه امروزی، مادران بی‌شماری را می‌یابیم که نگران تربیت معنوی فرزندان خود، آنها را تحت آموزش‌های مختلف از این جلسه به آن جلسه و از این معلم به آن معلم می‌برند! درحالیکه الگوی اصلی در مقابل چشمان کودکان، درحقیقت خودشان هستند.

آنها غافل از اینکه شبانه‌روز توسط فرزندانشان رصد می‌شوند و فرزندان آنها با چشمانی تیزبین الگوهای زندگی خود را در مادران خود جستجو می‌کنند، به جای پرداختن به رشد معنوی خود، فرزندان را به دست کسان دیگری، خواسته یا ناخواسته می‌سپارند و از نقش اصلی خود در این فرایند کاملاً غافل می‌شوند: «یَا ایُّها الّذینَ آمَنُوا عَلیکُم اَنفُسَکم» (المائده/ 105)

در روایت حضرت مریم سلام الله علیها، هر بار حضرت زکریا علیه السلام نزد او می‌رود، رزقی می‌بیند: هر بار رزقی، یعنی هر بار ثمره و پاداش فعلی الهی متفاوت از دیروز و فردا.

سحر دانشور: حوزه زنان رسانه ندارد!
 

معنویت و معنابخشی یعنی پرهیز از تکرار و روزمرگی

معنویت و معنابخشی یعنی پرهیز از تکرار و روزمرگی: «مَنِ اِسْتَوَى یوْمَاهُ فَهُوَ مَغْبُونٌ» این الگو چنان تأثیرگذار است که پیامبر الهی را به حرکت درآورده، او را از ناامیدی از درگاه الهی که متناسب با شأن پیامبری‌اش نیست، به سوی امید «رَبِّ هَب لِی مِن لَدُنکَ ذُرِیَّةً طَیِّبَة» (همان سوره/ آیه 38) و امیدبخشی : «وَ امرَاتِی عَاقِر» (همان سوره/ آیه 40) به حرکت درمی‌آورد.

آنچه که از زنان در جامعه امروزی انتظار می‌رود؛ یعنی توجه به معنویت و پرهیز از روزمرگی و معنابخشی به زندگی خود و اطرافیان (خانواده)، ایجاد شوق، پویایی، تحرک و نشاط معنوی در زندگی با متصل شدن به خالق هستی و ایجاد رابطه دوستی با تنها دوست اطمینان‌بخش و مطمئن: «الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (الرعد/آیه 28)

سپس داستان از انحصار در خانواده و اطرافیان درآمده، خطاب آن جهانی می‌شود: «وَ إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ یا مَرْیمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِینَ» (همان سوره/آیه 42) رسالت مریمی که در واقع پیامبر نیست، از حوزه خانواده و عشیره به جهانیان گسترش می‌یابد.

این داستان، ذهن خواننده را به رسالت پیامبران بزرگ الهی و از جمله پیامبر بزرگ اسلام صلی الله علیه و آله نزدیک و منتقل می‌کند. آنجا که از حوزه عشیره و خانواده: «وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَكَ الْأَقْرَبِینَ» (الشعراء/ 214) و مخاطبینِ خاصِ«رِحْلَة الشِّتَاءِ وَالصَّیفِ» (قریش/آیه2) به دعوتی جهانی : «فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِینَ» (الحجر/ آیه 95) گسترش می‌یابد.

رسالت معنوی حضرت مریم سلام الله علیها از خود شروع می‌شود، به خانواده می‌رسد و از آنجا به خارج از خانواده و جهانیان منتقل می‌شود. این، نقش معنوی یک زن از نگاه قرآنی است.

انتهای پیام/